مقایسه روش‌های حفاری تونل در محیط‌ عمیق آبرفتی، مطالعه موردی " قطعه شماره یک تونل انتقال آب گلاس"

در عملیات احداث تونل‌ها و فضاهای امن زیرزمینی همواره چالش‌ها و مشکلات متعددی وجود دارد که اغلب روند پیشرفت کار را با کندی یا توقف مواجه می‌سازد. یکی از این چالش‌ها حفاری در زمین‌های سست بوده که در مناطق آبدار و در لایه‌های خاص، ساختاری ویژه را به وجود می‌آورد. لذا در چنین شرایطی آگاهی از روش‌های مناسب جهت بهبود وضعیت زمین و روش‌های حفاری مناسب به منظور دستیابی به حداکثر ایمنی و بازدهی عملیات بسیار حائز اهمیت است. در این تحقیق حفاری تونل انتقال آب گلاس در بخش آبرفتی مسیر مطالعه شده است. مطالعات انجام شده حاکی از آن است که محدوده‌ی مورد مطالعه، جز مناطق پر خطر محسوب می‌شود. وضعیت پایداری این تونل در اجرای روش‌های NATM، EPB TBM و ADECO–RS مورد بررسی قرار گرفته است. طراحی تونل و شرایط پروژه با استفاده از نرم‌افزار FLAC3D انجام شده است. در روش EPB پایداری سینه‌کار با استفاده از روش عددی و روش‌های تحلیلی جانسز و استینر و کواری و آنگونستا مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به تطابق بسیار خوب نتایج در هر دو روش و به خصوص روش کواری و آنگونستا، مقدار فشار سینه‌کار 13 بار در شرایط فعلی پروژه باعث کنترل مناسب ناپایداری‌ها خواهد شد. در ادامه مقدار نیروی پیشران دستگاه برای پیشروی در آبرفت عمیق پروژه MN826/105 محاسبه شده است. با توجه به پیش‌محدودیت‌های اعمال شده در جلوی سینه‌کار در روش ADECO–RS تونل به لحاظ پایداری در مقایسه با روش NATM وضعیت بهتری دارد. سیستم‌ نگهداری پیشنهاد شده در تونل، در برابر نیروهای مخرب از مقاومت کافی برخوردار است. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده از اجرای سه روش فوق و قرارگیری تونل در محیط آبرفتی ضخیم اجرای تونل به روش ADECO-RS نسبت به روش‌های بررسی شده مناسب‌تر است.